PONTES
Pontes nas cidades,
ningunha ponte entre nós.
Onde está a solidaridade?
Por qué o lazo se desatou?.
Paso do tempo,
augas turbias.
O que pesa a desunión!!.
ll

Estaba eu na corrente,
naufragando...;
es ti o remeiro que, de repente
a man tendeume para ir flotando?.
Mais, a tarde esa de Agosto,
nun remuíño me deixaches.
E o meu rostro,
só pesares reflexa.
Chamaches
co teu adeus a o insomnio.
Así, tal "demonio"!,
afogo no remuíño pouco a pouco.


MEU SER

Ocaso resplandecente,
ánima de lúa,
pequena horta de valores,
surco asolado, creador na vida,
incomprendido ata o máis lonxano arredamento.
Libro da simpatía espontánea,
coñecemento de aprender día a día,
romanticismo Becqueriano,
contrariedade do choque repentino
entre a realidade e o ideal imaxinativo.
Rebeldía aventureira
por pura liberdade,
idealismo practicado, hoxe esquecido;
mais,
coma os anciáns esquimais,
quero retirarme a o frío.