martes, 10 de junio de 2008

nada

Nada é nada,
todo é nada.
Tormentas e treboadas.
Dende que dixeche adeus,
non vexo xa a alborada.

Amar e perder,
nunca saber...
o presente é unha espera,
o mañá,
sen tí, non sei!.
Sinceridade,
contrariedades...
Para que dis o que dis?,
Logo ao outro,
para que cambie?.

Anque non son adiviña,
sei
que non deixarei de amarte.
Non hai espera,
non hai rumbo,
ocorreu o desencante.
E xa estou desencantada.
Porque a nada
é a nada.
En todo este tempo....
sobráronche as palavras?...

No hay comentarios: