estou descobrindo a Pura Vázquez e hoxe vou escribir un par de poemas de ela; o primeiro podo
ata facelo meu, porque expresa perfectamente o que sinto por unha ausencia.
ELEXIA DA AUSENCIA FONDA
Os coitelos da ausencia espésanseme dentro,
.derrúbanme algodóns das nebras despiadadas.
A espida docelez da camelia e da escuma,
o lábil pensamento e a desmemoria tráxica.
Os espectros empápanse. Fanse melancolías.
Soletran nas mañáns anunciación e gracia.
E arumes e bandeiras polos xistros bulindo.
Engárzanse ós brillantes rocíos entre as sombras
coas veludosas telas de poutas delicadas.
Ninguén chega a esgazar esta argola de ferro
do fastío apreixándome ilusións degoladas.
Este atadallo feito de lágrima e tristura
que nos ollos me surte e me retorce a alma
co estambre largacío das calladas lembranzas.
Quen vai a ennovelarme nesta luz, nesta edra
que teima pendurarse no aire da ventana?.
Soio altamares gardo que a ansiedade me agocha
prendéndome a elexías de ausencias prolongadas.
ESCOITANME OS SILENCIOS
Onde se queiman mármores e beizos.
Lagoas que se afunden con estrelas.
E brazos invisibles alongándonse
nun tremor de crepúsculos frustrados.
Onde naufragan formas e brancuras
na óptima madureza. E trasparecen
as nubes iniciais. Formas soñadas
cando sentimos a calor da carne
aseitando os sentidos. Seu latexo.
Cando é o sorriso amargo. Cando treme
a noite polas sombras escondida
e buscamos paxaros anceantes
na roseira da vida. As mustias rosas.
Busco pegadas, covas neses cómaros
onde a beleza ardeu e morde a chuvia
e un pensado pracer xira en pleamares
de bolboretas de impalpables azas.
Este é o meu poema de hoxe:
La Vida
Vida es la corriente del viento que entre árboles silba,
Vida es cada elemento de
Con esa particular energía.
Vida es sentir y ser sentido,
Encontrarle a las cosas su contenido.
Vida la hacen todos los que hacen su camino
Aceptando, rechazando e incluyendo.
Vida son los colores y movimientos,
Vida es expresar tus sentimientos
Sean de tristeza o alegría
Vida es saltar, cantar, llorar,
Hacer caso e ignorar.
La tiene todo lo que piensa y evoluciona,
Todo lo que crece y reacciona.
Ser libre y dejar serlo,
Sin etiquetar a los que difieren por ello...
¿Cómo definirías tú la vida?
1 comentario:
A o ler "Elexía da ausencia fonda" non puiden evitar pensar nun mozo; un amor, o máis impotante para min ata agora. Todos teremos memoria dalgunha persoa que non é posíble esquecer a pesares da distancia e o paso do tempo.
bicos, M por sempre
Publicar un comentario